ไก๊ ๑ หมายถึง น. ปีกุน. (ไทยเหนือ).
ดู ตะเคียนเผือก.
(ปาก) ว. ไถลทําเป็นไม่รู้.
(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Ternstroemiagymnanthera Bedd. ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามป่าโปร่งและป่าเขาสูง ดอกคล้ายสารภีป่า ผลสีแดง เปลือกมีน้ำเมือกเหนียว ๆ ใช้ผสมปูนโบก, ไก๋แดง ก็เรียก.
(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลาง ๒ ชนิดในสกุล Ehretiaวงศ์ Ehretiaceae คือ ชนิด E. acuminata R. Br. ขอบใบจักถี่ผลกลมเล็ก กินได้ และชนิด E. timorensis Decne. ดอกเล็กมากสีขาว ออกเป็นช่อแยกแขนง มีกลิ่นหอม.
ดู ไก๋ ๒.
น. ชื่อไม้เถาชนิด Canavalia maritima (Aubl.) Thouars ในวงศ์Leguminosae ขึ้นตามหาดทรายชายทะเล ดอกสีชมพู ขาวหรือม่วง, กําพร้า หรือ ถั่วคร้า ก็เรียก.
น. ชื่อนกคุ่มสีชนิด Coturnix chinensis และนกหลายชนิดในวงศ์ Rallidae เช่น กวัก (Amaurornis phoenicurus)อีล้า (Gallinula chloropus) อีโก้ง (Porphyrio porphyrio).(ปาก) ว. โง่, เซ่อ.